yakıp yıktım içimdeki tüm yılgınlığı sağır kenti dilimdeki harabe şarkılar ile aştım altını çizdiğim hisleri ne olur bir dinle canevimde uyanmakta olan bin yıllık bilge daha olgunlaşmadan topladım karanlığı güneşini kaybeden dulda satırlar ile şiiri aradım altını çizdiğim hisleri ne olur bir dinle onlarca dilde aralıksız isyan eden hergele bahar kokan bin adım attım benden […]
altı çizili hisler Read More »
pamuk arasında çimleniyor neşe niyetine beslediğin acıların hesap deryasında boğulmuş nemli zamanı geleceğe hazırlarken sana gelen çocuğu bıkmadan ağırla, düşlerindeki dükkânları kapatma içtenliği anlatan bir şeker ile gökkuşağına yeni renkler katılır, unutma “iyi olmana sevindim” derken; o, senin harabe dergâhında yas tuttuğunu biliyor seni bir tek güneş anlar, o da günü gömdükten sonra karaları bağlar
şehirlerin yenilgilerinde doğdu ilk çığlığını aç olduğu için göğe fırlatıp attı çoğaldı, çoğaldı, çoğaldı sığınacak bir çatı bulamadı hiçbir çatı onun kalabalığını alamadı düzeni övenlerin diyarında tüm kurulu tezgâhları yıktı kendi adını ‘evsiz kasaba’ koydu birliğin güllesiyle yılgınlık evlerini teker teker yıktı duvarları olmayanların gülüşlerinde özgürlük kuşuydu uçtukça çocuklar için gagasıyla muştular topladı
abidik gubidik gariban cümleleri kapı önlerine bırakınca sözcükleri yurdundan koparıp alınca kim ağzını güzellikten yana açar kimin kulaklarında güller açar sohbet dediğin baştan devrik hadi tekrar yıkıp sen de konuş bu şiiri de yazmışlar böyle abidik gubidik kemanın sesine asılmış çamaşırlar gibi mahalleleri sarar neşeyi giyinmiş çocuklar ekmek parası kuş cıvıltıları ile çatılara konar insanların
sözcükleri yan yana dizince miting yapmıyordu dizeler içgörü şehrinde ayaklanınca şiir koçbaşı ile sıradanlığın kapısı açılır imgeler gölünde taş sektiren çocuk dağın gözyaşları ile ıslanan şairdir doruğa yürüdükçe kendine yakınlaşan düşten ayak izleri ile oluşan patikadan geçer yazmak anlamı olan eylemdir her harfe tutunarak yol almak güneşin bilgeliği ile uyandırmak noktaları yıkarak, sınırları aşmak
1- toz fikirlerim savrulup durdu esen yellerin dedikodularıyla tutunduğum dallar suspustu şarkılarımı söylerken sabrın ıslığıyla bir araya gelmem o kadar zordu birçok yerde olmanın inkârıyla [gerçekleri uyuturken suyun kitabı henüz olgunlaşmadı düşlerimin türabı] 2- toprak kendim ile verdiğim cenkten çıkamadım terbiye dedikleri dehşete hep sarıldım tüm cihanın vicdan yükünü arı ile taşıdım gittiğim yoldan daha
toz, toprak ve çamur Read More »
