Çocukken en sevdiğiniz oyuncağınız hangisiydi? Uzaktan kumandalı araba, tahta atlar, askerler, oyun konsolu , pilli bebekler ya da ışıklı, sesli robot oyuncaklarınız? Hepimizin zihninde yer etmiş bir-iki özel oyuncağımız olmuştur mutlaka. Büyükler de çocuklara özenmiş olacaklar ki bu oyuncaklanma yarışında geri kalmak istemediler ve bakın yakın zamanda neler yaptılar… Sadece bir asır içinde temel bilgileri …
Rakamların yerlerini istediğin kadar değiştir, ne yaparsan yap, neresinden bakarsan bak, her halükarda, artık 33’sündür. Yetmiş yaşındaki birinin gözünde alt tarafı 33’sündür, yirmi yaşındaki birinin gözünde, çok büyük 33’sündür. Ama senin gözünde otuzlar, kırklar, elliler artık aynı yaş demek ise çünkü hiçbir zaman tam olarak büyümüş hissetmeyeceğini anlamışsan, kesinkes 33’sündür. “Bizim zamanımızda böyle değildi…” gibi …
Ben Halide’ydim, Halide Bendim Bir kurtuluş Savaşı Kahramanı. Derin bir sessizlik var etrafta, tüm gözler nefesini tutmuş kürsüye bakıyor. Dik bir şekilde sağlam adımlarla kürsüye çıktım. Miting hazırlanmıştı, umut dolu bir konuşma ile tüm meydana gürledim. Bir anda arkalardan bir sesle kendime geldim. Uyandığımda yine bendim, demek bir rüyada coşkuyla bir şeyler anlatıyordum insanlara, umut …
Bir süredir yetersizlik hissi üzerine yazmak istiyorum. Beni bundan alıkoyan şey ise yine bizzat yetersizlik hissinin kendisi. Bu his ile tanışıklığım daha ilkokul sıralarına dayanmakta. Hani şu size okuma yazmayı öğretmek için bir sene boyunca oturmanızı istedikleri, üstü kazınmış, kalem izli sıralardan bahsediyorum. İlkokul adı altında çocuklara yapılan sistematik eziyetten, keskin kokusu bugün hale burnumda …
“Mesele, bütün geleneksel kültür literatürünün bu ilgilerle alakalı olduğunu düşünmemeleridir…. Sonuçta da hayal güçleri gelişebileceği kadar gelişmiyor. Peki öbür yakada neler oluyor? Hala kültürün tamamı geleneksel kültürden ibaretmiş gibi davranıyorlar, sanki doğa düzeni yokmuşçasına.” C. P. Snow meşhur İki Kültür (The Two Cultures) isimli metninde bir yanda bilim insanlarının diğer yanda edebiyatçıların ve sanatçıların yarattıkları …
Bir gün Dostoyevski okudum, ertesi gün Kafka okudum, o gün Camus okudum, başka bir gün Oğuz Atay, sonraki gün Sabahattin Ali, yağmurlu bir günde Haldun Taner, zamansız bir günde Ahmet Hamdi Tanpınar, kendime ait bir günde Virginia Woolf, geceler boyu Stefan Zweig, bir pazartesi günü Marquez, art arda Shakespeare, peş peşe Çehov, o yıl George …
Gogol, 1809 senesinde, bugün Ukrayna’da bulunan Velyki Sorochyntsi vilayetinin bir köyünde doğdu. Çocukluğunu köyde geçiren Gogol, 10 yaşında evden ayrılarak bir özel öğretmenden ders almaya başladı. Yoğun ve sıkı çalışmalarının sonucunda, Nizhyn’deki Yüksek Bilimler Gymnasium’unda eğitim almaya hak kazandı. Çok dikkatsiz bir öğrenci olan Gogol, öğretmenlerinden sık sık ceza alıyordu. Öğretmenleri Gogol’ün sadece çizim ve …
Kaldırım taşlarını ıslatan bu yağmuru takip ettim. İşlek bir caddeye, tenha bir sokağa, belki kalabalık bir meydana çıkar diye. Yanıma pek bir şey almamıştım yağmurdan başka. Ha bir de iliklerime işleyen soğuk vardı, beni o sokaktan o sokağa savuran. Hafifçe esen bir meltem beklemiyordum zaten ya da denize çıkan bir sokak. Bu şehirde liman yoktu, …
Tolstoy hem Rus edebiyatında hem de Dünya edebiyatında üst düzey eserleri ve güçlü kalemiyle ün salarak en başarılı yazarlar arasına girmiştir. Fakat bu mükemmelliğini aile hayatına pek de yansıtamamıştır. Bilinenin aksine Lev’in (tam adı ile Lev Nikolayeviç Tolstoy) mutlu görünen aile hayatı, yazdığı kitaplara taş çıkaracak bir kitap olmaya layık trajediler ile doludur. Lev, 30’lu …
Selâm anneciğim; Allah’ın mağfireti ve rahmeti üzerine olsun! Bu zâlim dünyada önce seni, sonra babamı kaybettim. İnsan yetmişine dahi gelse, annesi ve babası yaşıyorsa hep çocuk kalıyor. Hiç büyümüyor! Biliyor ki arkasını toplayacak, acılarını ve sevinçlerini paylaşacak, her koşulda kendisini kucaklayacak, sahip çıkacak anne baba var. Sırtını dayadığı birer dağdır onlar. Sığındığı sevgi limanı… Sizi …
