Otobüs abartılı bir tıslamayla durdu ve yolcularını indirdi. Tüm yolcular aheste indi otobüsten, biri hariç. İlk defa geliyordu buraya. Herkes çantalarını bir hengameyle alırken o kafasını eğerek denizi görmeye çalışıyordu. Çantasını yanına almıştı, hemen inerim umuduyla. Güç bela indi arabadan. Terminal demeye bin şahit isteyen bu yere bile görür görmez vuruldu. Yalın bir koy bu …
Koltuğuma yaslanıp gözlerimi kapatınca zaman durmuş, az önceki gürültülü sesler silinerek kaybolmuştu. Belki de onları, bir an için unutmak istediklerimin yanına göndermiştim. Aslında unutmak istediklerimi, bellek denen düzeneğin çekmecelerine çizgisel zamanlara bölerek yerleştirmekten her daim kaçınırım. Ama gelişi güzel yerleştirilmiş olsalar da varlıklarını yadsıyamam. Onlar benim öldürmek isteyip de öldüremediklerimdir. Bellek seslerinden ibaret bir mekânda …
topallayan sezgimle buldum samimi sözlerini koşsam geçmişe ve seni orada arasam gözyaşlarıma düşmüş bir sevda acemisi yüzmeye çalışır, senin kıyına yanaşsam yokuşunda taşıyorum ahlar heybesini sevda açlığımda katığımsın anlasana düzlüğümde gülüşün karşılıyor beni yarını gıdıklıyoruz bizi sakın unutma güneşin kucaklıyor kimsesiz gölgemi uzayıp kısalıyor kalabalıkların boyu akşam olsun diye çalışmıyor canevimdeki işçi gözlerindeki …
Modern sanatın en etkileyici figürlerinden biri olarak kabul edilen Pablo Picasso ve Kübizm akımından merhaba! Aslında sanat dünyasında bir devrim desek yeridir. Kübizm, sanatın sınırlarını zorlayarak ve izleyicilere alışılmadık bir bakış açısı sunarak modern sanatın doğuşunu şekillendirmiştir. Nesnelerin ve figürlerin geleneksel perspektif kurallarını reddeder. Bilmeyenleriniz için küçük bir hatırlatma: Perspektif, bir resmin kompozisyonunu düzenler ve …
“Tanju Bey, geliyorum biraz bekle!” diye seslendi Süreyya Hanım, yaşlı, titrek ama zarif elleriyle taşıdığı kadehlerle inerken merdivenlerden, kendisine şaşkınlıkla bakan gözleri görmeden… Gülüverdi oğlu, “Anne yine mi babamı çağırıyorsun? 18 yıl oldu, 18! Her şeyi unutuyorsun da Tanju’yu bir unutamadın yahu!” dedi biraz hiddetle. Yemek yiyip yemediğini bile unutmaya başlamıştı annesi. Bazen oğlunu …
Bol ödüllü ve ödül adaylığı olan filmler üreten Hirokuzu Koreeda, Japon sinemasının son yıllardaki medarı iftaharı. Başlangıçta üslubu Yasujirō Ozu ile kıyaslansa da belgeseller ile sinemaya adım atan Koreeda, belki bu nedenle kamera ile sıradan insan ilişkisini derinden fark etmiş son derece gerçekçi filmlerle kendi üslubunu ortaya koymayı başarıyor. Aile kavramını dingin ve sade bir …
Buyurun geçin böyle. Madem merak ettiniz, ta şehirden geldiniz, anlatacağım elbet. Ama önce bir soluklanayım, aklımı bir toplayayım. Bugün günlerden cumartesi, aylardan aralık, mevsimlerden kış… Yıl kaç, hay Allah kaçtı yıl? Şimdi aklımdaydı, 2023’tü ya da 2022, ama mevsimlerden kış kesin. Buz gibi kıpkırmızı ellerim, bu beton merdivenlere otururum, ne zamanki bahçeye bir araba gelir …
Aklımla kalbim çok iyi anlaşır benim. Aralarından su sızmaz. Aklımın fikirlerine kalbim büyük ehemmiyet verir. Kalbimin sesini aklım can kulağı ile dinler. Hiç sesini kısmaz. Gürültüsüne çıt demez. Oklava vurmaz kapısına. Şikayet etmez. Birbirlerinin tabağını asla boş göndermezler. O kadar iyi komşular. Su sızmaz. Beraber yeşillenir beraber solarlar. Kalbim kırılırsa aklım onarır. Aklımın ucuna gelen …
Güz düşleri, saman yolunun opal nesnesi-sıcak bir ekmeğin içinde unuttum gerçeklerimi(gecenin bildiriminde hattat gözlerim) Paskalyasında haçımın-Peygamber uylukları-bir tanrı söküyor eceden kitabelerimi-Göktengri ayaklarımı bir valize sıkıştırdı-heykelimi dikiyor Giovanni Koparılan bir dalım baharda-üzgün annelerin saç telleri- oğullarını kurban veren kahramanın fallik korkusu ve kundakta nefes yerine kan sallayan ölümün göz yaşı dünya (Bu yüzdendir tüm kamplarda çocukların …
1960’lardan sonra modernleşme çabası içindeki Türkiye’nin kentlerde yaşayan orta sınıf (küçük burjuva) ideolojisinde şekillenen aile yaşamına odaklanacağım. Bunu yaparken sosyolojik imgelem oluşturması bakımından dönemin edebiyat eserlerinden faydalanacağım. Aile ve mahrem meselesinde kurumsal belirlenimler ve tanımlamalara göre değil daha çok içeriden, insansal yaşantıya odaklanmaya çalışacağım. Mahrem ve kamusal arasındaki şeffaf perdeyi ya da bir kapı eşiği …
