tan vakti ağaran gök Ay’ı somuruyor -imsi tonlar yerine kasvete namzet gri ve denize akseden bulut gölgesiyle laciverte düşkün gözlerin gibi maviyle sarıdan olma hani bedenin başak tanımsı dokunulası hasada savrulur gibi ses veriyor yüreğin belli ki magma kıvamında yani al tonlarında asi dudaklarına da benzer gün ışığı yansırken içre yanakların pembemsi kulakların da öyle …
Buğday tarlalarından süzülüp gelen bu rüzgâr, Senin saçlarına da değdi mi? Bu gökyüzünün bulutları ve kederleri aşikâr. Peki bu yağmur…
binlerce dönüm umut sarardı gece gündüz güzellikler ekeni bir asık surat yakardı gülen ormanı artık su olmalısın çaçaron çeroki tüm…
Yanlış değil, yanılmış değil, tümüyle yanmış bir halet-i ruhiye içindeyim. Kızıl sürünmüş, siyah kokan, koyudan da koyu, bir zemheri…
Hatırlıyorum Eskiyi yeniye değişme çabalarım Kalabalık bir güneş yılı O şehir ve gözlerinde tertemiz bir nehir gördüğüm ömrümün kıssasına…
ÖNCESİ ÖLÜM ÖLMEK ÜZERE VE POST MORTEM “İnsan. Doğar Yaşar Ölür Toplasan hepi topu her şey Üç kısa gündür Hepsi ayn’anda olur biter Rahme…
Sadece geceler değil artık; Gündüzler de bir hayli karanlık… Geceler kimsesiz ve sessiz; Gündüzlerde ise beyhude sesler… Kıyıya vuran…
Bulanık mı gözlerin biraz? Bakayım hele kaldır başını Çamurunla, toprağınla sevebilecek miyim bir bakayım Üstünü örtebilir miyim gece…
Yiter her dem taze doğan sevdâlar İçimde ihsan var, dışımda talan!.. El ayak çekilir iner perdeler İçimde bahar var, dışımda hazan!.. Başka diyârlara göç eder kuşlar Gözyaşı döker o kalpsız taşlar Keder derya olur eğilir başlar İçimde vuslat var, dışımda hicran!.. Akşam kasvetleşir gece hep uzar Ecel ki her türlü oyunu bozar Bırakmayın …
dallarına tüneyip körpe yapraklarına kıydığım ağaçların yarasından sızan bulutlara yaslandım bu sabah. yıkık ve kurak bir çocuk parkı sanki ruhum kimseler yok kimseler ses yok s e s y o k bir tek kendi sesim var: sapsarı kesilmiş bir salıncağa çarparak zihnimde yankılanan sesim. kuşlara ihbar ediyorum yenilgilerimi histerik çıplaklığımla yorgun ağaçlar altında …
