Yan yana Omuz omuza Yürek yüreğe olmak Her zaman her yerde Güneşli günlerde Özellikle bu bahçede Çiçekler gibi Ey çiçek kardeşliği, Mücadeleci, çileli çiçeklerim Sizi ben yerleştirdim bu bahçeye Kaderimiz olan bu topraklara Sınırlı coğrafyamıza İstesek de istemesek de burada öleceğiz Uymak zorundayız bu coğrafyanın iklimine toprağına havasına suyuna Beğenmeyen alsın kökünü, soğanını gitsin bu …
Adının bir bahçesi vardı elbet yorgun olduğum Sadece yaralarda ve tozlanmış anlamlarla Adının bir Türkçesi vardı elbet sadece benim bulunduğum Ekinlerin arasından asa vuran güneş Köklerimi kurutma benim, töze uzan Uzan ve karalan, emekle güzellenen tahta bir divan Söylemleri aşan eylemlerin arasından Bir portakal ağacı babam Sen rüzgarlar arası düzen seyrederken Toprağımda kusurları kıvançla biriktirdim …
Uyanmayı bekleyen ıhlamurlar, Her dalı kuşlar uyusun içindi. Kurulsun salıncaklar, hamaklar; Yolcu, bir solukluk durulsun içindi. Oysa fırtınada düştü omuzları ağacın… Rüzgarın yuttuğu puslu manzarada Durur, kendine yakıştıramadığı yuvasızlıkla; Kuş konmaz bir karaltıdır şimdi. Bozulurken sessizliği çayırların sarışın, Mahcup, dur durak bilmez bu uğultuda Halka halka içinden büyüyen acıyla, Dalsız, budaksız, köklerinden yekindi. Ihlamurlar, kuşlar, …
Bazen karanlıkta bir kuş olursun Kimse göremez Dışında mı yoksa içinde mi kafesin Yaşamın kıyıları nereden başlıyor Ne kadar uzaktasın En yakın fay hattının geçtiği yerden. Bir çığlık duyurabilir Artık vaktin geldiğini Bırakıp elini o esmer dağın Bağıra bağıra çığ haberini Kardır inen o dik yamaçlardan, Aklında sorular ve Uçurumlarla. Bir ses belki de enses …
İnşat et Epidius! Kopsun dilden yaralanmış balad Yağ çıvgın kalabalığın üzerine Bu eski bir söylencedir Diyorlar ki O’na hayat O mudur efkârlı gökten fışkıran O mu ebede ermiş Orpheus? Ne yana dönsem çağıl çağıl Akıyor ruha gayb Küçülüp ufalanıyor söz Gittikçe daralıyor yağmalanmış an Yaşamak, vahada mügeylan Öldür Ben’i, dirilt merkezinde!
pamuk arasında çimleniyor neşe niyetine beslediğin acıların hesap deryasında boğulmuş nemli zamanı geleceğe hazırlarken sana gelen çocuğu bıkmadan ağırla, düşlerindeki dükkânları kapatma içtenliği anlatan bir şeker ile gökkuşağına yeni renkler katılır, unutma “iyi olmana sevindim” derken; o, senin harabe dergâhında yas tuttuğunu biliyor seni bir tek güneş anlar, o da günü gömdükten sonra karaları bağlar …
aldırmadan bir yerlerde dünyanın yeniden doğduğuna dualarımı bitirdim usançla eskicinin el arabasında gezen düğmesi bozuk radyo misali fersiz sözcüklerle dönüp durdum aklımın köhne köşelerinde bilmem kaç saat yokuş yukarı evin ıssızlığına gömdüm künyeni kızıl bir sitem saldım şafağa saka kuşları sustu sesime bürünüp yalnızlığın kara büyüsüne kayboldum. …
İnşat et Epidius! Kopsun dilden yaralanmış balad Yağ çıvgın kalabalığın üzerine Bu eski bir söylencedir Diyorlar ki O’na hayat O mudur efkârlı gökten fışkıran O mu ebede ermiş Orpheus? Ne yana dönsem çağıl çağıl Akıyor ruha gayb Küçülüp ufalanıyor söz Gittikçe daralıyor yağmalanmış an Yaşamak, vahada mügeylan Öldür Ben’i, dirilt merkezinde!
Ey! Ademoğlu. döllediğiniz aciz acılar sizden kaçarlar Duman altı olur her yer bir rüzgâr eser dağılır birer birer Ey! Ademoğlu. yıkılır başına o ördüğün duvarlar çıktığın dam, yıkılır başına Artık okunmuyor yüzleriniz Sarraflığım avunmaymış Bu gördüğün son güzellik düşü, iyi bak! Artık düşler yağmursuz, yapraksız ve tensiz. …
şehirlerin yenilgilerinde doğdu ilk çığlığını aç olduğu için göğe fırlatıp attı çoğaldı, çoğaldı, çoğaldı sığınacak bir çatı bulamadı hiçbir çatı onun kalabalığını alamadı düzeni övenlerin diyarında tüm kurulu tezgâhları yıktı kendi adını ‘evsiz kasaba’ koydu birliğin güllesiyle yılgınlık evlerini teker teker yıktı duvarları olmayanların gülüşlerinde özgürlük kuşuydu uçtukça çocuklar için gagasıyla muştular topladı
